Susan Rothenberg

(foto Robert Mapplethorpe)

Susan Rothenberg is misschien een minder bekende schilder, maar het is wel mijn favoriete levende kunstenaar ... De Nederlandstalige wikipagina heb ik opgezet (kijk hier) maar meer informatie vind je hier (Engelstalige wiki) en op de links die je vindt in die wiki's. Rothenberg werd bekend door een serie indrukwekkende, bijna monochrone schilderijen van paarden. Reusachtige formaten, tegelijk representational en toch ook abstract, stralen de schilderijen kracht uit, en actie. Rothenberg zegt dat ze paarden begon te schilderen (er is van haar bijna ouder geen werk gekend) omdat ze niks anders kon schilderen. Je merkt natuurlijk zelf dat het helemaal niet om de paarden gaat, maar om de manier waarop het vlak van het doek wordt opgevuld, opgedeeld, met schilderij. Hoe monochroon ook, de kleuren spreken onmiddellijk aan. Alsof het woestijnzand je raakt in een prebewustzijn.

Na de paarden, kwamen reeksen koppen en handen. Ook hier weer, tegelijk representatie en abstractie. Maar hoe die verf er staat, dat is toch weergaloos.





Nog later zijn er dan enorm veel schilderijen en tekeningen gekomen die actie uitbeelden. Ze werkt meestal door te beginnen doodelen, en uit die krabbels ontstaan dan figuren, die ze steeds verder uitwerkt zodat ze hele reeksen maakt. Vooral voor dit latere werk, van dansende mensen en allerlei actie, is dit doodelen duidelijk belangrijk. Ze heeft ook heel veel tekeningen en grafisch werk.







Waar ik eerst de paarden het totale einde vond, ben ik nu de taferelen gaan verkiezen. Hoe ze met iconische elementen een wereld opbouwt, waar je vaak als kijker van bovenaf zwevend lijkt naar te staan kijken, en waar iets aan het gebeuren is, beweging - soms heftig, soms gruwelijk, soms elegant - beweging in verf.
Wat wel grappig is, is dat ze in haar latere leven (gescheiden en nu samen met Bruce Nauman) echt tussen de paarden is gaan wonen in de woestijn.



Ik ga later dit bericht nog verder uitwerken.
Een van mijn presentaties tijdens de lessen KG zal het onderwerp van "Moving in place" behandelen - en dat is niet toevallig de naam van een tentoonstelling van Rothenberg van enkele jaren geleden.

Voor de schilders van de wetterse academie: ja, je kent deze kunstenares. Er hangt een detail van een van haar werken aan de koffiekast.