Hoewel ik niks ken van fotografie, toch al een tweede post over een fotograaf. Ditmaal een dooie. Miroslav Tichý (spreek uit "tsjichie" met een "ch" zoals in het Nederlands, dus niet tisjie of titsjie).
Wie was hij? Och, lees eerst het artikeltje dat ik over hem plag op wikipedia.
Opgeleid als kunstenaar, maar daarna door het communistische systeem gekraakt, heeft hij zichzelf compleet uit de maatschappij verwijderd. Hij woonde als een vuile halfwilde dorpsgek in een krot, zonder enige vriend. Hij vernietigde al zijn jeugdwerken (schilderijen).
Hij verdiende geen geld (enkel een kleine staatstoelage denk ik), en kocht dus ook bijna niks. Hij maakte al zijn fotocamera's zelf met toiletrolletjes, touw, stukken plastiek, asfalt, en zelf geslepen lenzen (soms plexi, soms brillenglas). Enkel de chemicaliën en filmrolletjes kocht hij. Hij fotografeerde obsessief de mensen rondom hem, bij voorkeur de vrouwen, die hij begluurde door omheiningen en op straat. Zij lachten hem uit, en namen uitdagende poses aan, overtuigd dat zijn groteske camera's niet werkten. Soms fotografeerde hij wat hij zag op teevee.
En met die foto's ging hij aan de slag, hij ontwikkelde de film en mishandelde de negatieven opzettelijk - liet ze buiten liggen in wind, regen en sneeuw. Ze werden door de ratten aangeknaagd, en hij vertrappelde ze. Soms liet hij ze jarenlang slingeren in huis, of bekraste ze opzettelijk. Daarna selecteerde hij rigoureus, en maakte enkel afdrukken van de beste foto's - nadat hij één enkele afdruk gemaakt had, gooide hij het negatief weg. Daarna kleefde hij de beste foto's op karton, en tekende er kaders omheen of kleurde ze bij of ...
Enfin, een echte zot.
De fotootjes hieronder vind je ook op zowat alle sites over tichý - dus ik trek me hier het copyright maar niet te veel aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten